موج و آفتاب..

موج بود و موج بود و موج بود

تیرگیِ آسمان در اوج بود

موج بود و موج غم موج گناه

موج گمراهی و بیراه و تباه

موج تزویر و ریا و موج کین

وسوسه از سوی جنس مشرکین

موج بود و موج کوتاه و بلند

موج مَهرو بود و گیسوها کمند

موج بود و موج آز و آرزو

موج عُمر و انتظاراتم از او

موج قدرت موج شهرت موج اوج

فوق فوق و روی و روی و اوج اوج

موج لذت موج شهوت موج مال

موج دارایی و مکنت موج حال

موج پَست پُست و هم جاه و مقام

موج جلب کسوت هر احترام!

موج، موج حیله و نیرنگ بود

آسمان در تیرگی یکرنگ بود

از پس امواج و سیلاب فزون

آفتابی ناگهان آمد برون

آفتابی که سیاهی را شکست

آمد و در جان و در قلبم نشست

آفتاب از جنس خالق، مَرد مَرد

آفتابی که خدا را جلوه کرد

آفتابی که ریاها را شکست

یک تنه در قلب دنیایی نشست

آفتابی هم زلال و هم نجیب

بنده اما مظهر امّن یجیب

آفتابی آمد و شد نور عین

روشنایی داده او بر نشأتین

ناگهان ورد دلم شد یا حسین

کیست این آفتاب؟ آقا حسین

اکبر پورآقا